Furkan Nesli Dergisi

Görünmez aşina bir çehre olsun rehgüzarında¹

Ne gurbettir çöken İslam'a İslam'ın diyarında?

Umar mıydın ki: Ma'betler, ibadetler yetim olsun?

Ezanlar arkasından ağlasın bir nesl-i me’yûsun?²

Umar mıydın: Cemaat bekleyip durdukça minberler,

Dikilmiş dört direk görsün, serilmiş bir yığın mermer?

Umar mıydın: Tavanlar yerde yatsın rahneden³ bitap?

Eşiklerden yosun bitsin, örümcek bağlasın mihrap?

Umar mıydın: O, taş taş devrilen, bünyan-ı mersûsun⁴

Şu viran kubbelerden böyle son feryadı dem tutsun?

İşit: On dört asırlık bir cihanın inhidamından⁵

Kopan ra'din⁶, ufuklar inliyor, hâlâ devamından!

Civarın, manzarın, cevvin⁷, muhitin, her yerin matem;

Kulak ver: Çarpıyor bir matemin kalbinde bin alem!

Ne hüsrandır ki doldursun bugün Tevhidin enkazı,

O, hak’inden⁸ nebiler fışkıran, iklim-i feyyazı!

Gezerken tavr-ı istila alıp meydanda bin münker,

Şu milyonlarca iman "nehye kalkışsam" demez, ürker!

Ömürlerdir bir alçak zulme miskin inkıyadından⁹,

Silinmiş emr-i bil marufun artık ismi yadından.

Haya sıyrılmış, inmiş: Öyle yüzsüzlük ki her yerde…

Ne çirkin yüzler örtermiş meğer bir incecik perde!

Vefa yok, ahde hürmet hiç, emanet lafz-ı bi-medlûl¹⁰

Yalan raic¹¹, hıyanet mültezem her yerde, hak meçhul.

Yürekler merhametsiz, duygular süfli¹², emeller har¹³

Nazarlardan taşan mana ibadullahı istihkar.¹⁴

Beyinler ürperir, ya Rab, ne korkunç inkılap olmuş:

Ne din kalmış ne iman, din harap, iman turab olmuş!

Mefahir¹⁵ kaynasın gitsin de vicdanlar kesilsin lal…

Bu izmihlal-i¹⁶ ahlaki yürürken, durmaz istiklal!

Sen ey biçare dindaş, sanki, bizden hayr ümit ettin;

Nihayet, ye'se düştün, ağladın, ağlattın, inlettin.

Samimi yaşlarından coştu ruhum, hercümerc¹⁷ oldu;

Fakat, matem halas etmez cehennemler saran yurdu.

Cemaat intibah¹⁸ ister, uyanmaz gizli yaşlarla!

Çalışmak!.. Başka yol yok, hem nasıl? Canlarla, başlarla.

Alınlar terlesin, derhal iner mev'ûd¹⁹ olan rahmet,

Nasıl hasir kalır "tevfiki hakkettim" diyen millet?

İlahi! Bir müeyyed, bir kerim el yok mu, tutsun da,

Çıkarsın Şark'ı zulmetten, götürsün fecr-i maksuda?

Şiir