Rahman’ın yeryüzüne son müdahalesi,
O kutlu Nebi’nin en büyük mucizesi,
Sarsıldı saraylar, yıkıldı şirkin kalesi,
Bir kelam geldi ki verildi inkılabın müjdesi!
Rahman irtibata geçti, “halifem” dediği kuluyla.
“Oku” emri yankılandı Cebrail vasıtasıyla.
Yer ve gök sarsıldı gelen bu muazzam mesajla.
Bir kelam geldi ki medeniyetin yolu çizildi ilk nidayla!
Öyle bir toplum ki nefisler olmuş ilah,
Güç ve para edinilmiş en büyük silah,
Her yer karanlık, insanlık olmaz iflah
Bir kelam geldi ki yankılandı La İlahe İllallah!
Muhteşem bir üslup, dinleyen şaşkın belagatinden,
Şairler çaresiz, benzerini getiremez tek bir harfinden.
Çok farklıdır, bir beşerin yazdığı dizelerden
Bir kelam geldi ki dinleyeni vuruyor kalbinden!
Sadırlar daralmış, gözler kör, kulaklar sağır,
Emir ise “Sen Rabbine hikmetle çağır...”
O hikmet ki ilah olarak bir tek Allah’ı tanır.
Bir kelam geldi ki ilk sözü “kula kulluğa hayır!”
Her çağa uygun reçete sunan ilahi kitap,
Raflara kaldırılınca insanlık düştü bîtap.
Mana unutuldu, yırtıldı perde-i hicap,
Bir kelam geldi ki tüm çağlaraydı hitap!
İnsanlık tekrar döndü cahiliyeye,
İzzeti kaybettik, razı olduk düşük payeye.
Kutsalımızı çiğnettik bir avuç Yahudi’ye,
Bir kelam geldi ki, terk-i düçar etti bizi zillete.
Tek çözüm Kur’an’a dönmek yeniden!
Tevhidi dünyaya sunmak Rabbin dilinden!
O zaman kurtulur insanlık zulmün elinden!
Bir kelam geldi ki değişmez hak sünneti ezelden!
Elvan ÇAKAL
