Mevlana Celaleddin Rûmi
İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme!
Rahman: “Ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
O halde ne diye üzülürsün ey can?
Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan
Gece gibi kapkaranlık nefsini yak.
“Derdim var” diyorsun
Dert insanı Hakka götüren Burak’tır; sen bunu bilmiyorsun.
Sanma ki dert sadece sende vardır.
Şunu bil ki, sendeki derdi nimet sayanlar da vardır.
Dert nerede ise deva oraya gider.
Yoksulluk nerede ise nimet oraya gider.
Soru nerede ise cevap oraya verilir.
Gemi nerede ise su oradadır.
Ayağın kırıldı diye üzülme!
Allah senden aldığı ayak yerine belki sana kanat verecek.
Kuyu dibinde kaldın diye üzülme!
Yusuf kuyudan çıktı da Mısır’a sultan oldu, unutma!
İstediğin bir şey olursa bir hayır,
Olmazsa bin hayır ara…
Zanna kapılma ey can!
Rüyada elin kesilse de korkma, elin yerindedir.
Dünya bir rüya ise, başına gelen felaketler de geçicidir.
Neden çok üzülürsün ki?
Her şey üstüne gelip seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde sakın vazgeçme.
Çünkü orası gidişatın değişeceği yerdir…
Aç da kendini oku ey can!
Bu âlemin, bu kâinatın kitabı sensin.
Kâinatın en uzak köşesi, senin içinde ufak bir nokta…
Ama sen bunun farkında bile değilsin.
Derdin ne olursa olsun korkma!
Yeter ki umudun Allah olsun…
Herkes bir şeye güvenirken
Senin güvencen de Allah olsun.
