Halife Hazreti Ömer, hazinenin gelirleri arttıkça bazı sahâbîlere ve bilhassa Peygamber Efendimiz’in Ehl-i Beytʼine zaruri ihtiyaçlarını karşılamaları için yıllık tahsisat bağlamıştı. Bunlar arasında Âlemler Sultânı Efendimiz’in muhterem zevcelerinden biri olan Zeynep bint-i Cahş’a, Beytü’l-Mâl’den tahsis edilen miktar ise on iki bin dirhemdi.
İlk tahsisatı kendisine gönderildiğinde Zeynep Vâlidemiz, bu kadar çok parayı bir arada görünce şaşırdı ve getiren şahıslara: “Allah Teâlâ Ömer’i affetsin. Diğer kardeşlerimin hisseleri de bunun içinde mi?” diye sordu. Onlar büyük bir edep içerisinde: “Hayır, bu gelenin hepsi sizindir, tasarrufu tamamen size âittir” karşılığını verdiler. Bunun üzerine Zeynep Validemiz: “Subhânallâh!” diyerek bir örtü ile bu paranın üstünü örttü ve hizmetkârına: “Elini örtünün altına sok, o paradan bir miktar al, falan oğullarına götür. Tekrar bir miktar al, filâna ver…” diyerek kendisine gelen tahsisâtını akrabasına ve kimsesizlere dağıttı. Tâ ki, örtünün altında az bir şey kaldı. Bunu gören hizmetkâr:
“Ey mü’minlerin annesi! Allah sizi affetsin. Bunda bizim de payımız yok mu?” deyince Zeynep Vâlidemiz, hizmetkârın gönlünü hoş etmek için kendisine: “Örtünün altında kalanlar da senin olsun” buyurdu. Böylece gelen paranın hepsini dağıttı.
Hizmetkâr, örtüyü kaldırıp kalan parayı saydığında, on iki bin dirhemden geriye sadece seksen beş dirhem kaldığını gördü. Onu da kendisi aldı. Zeynep Vâlidemiz’e bu paradan bir dirhem dahî kalmadı.
Bu hâdiseyi öğrenen Hazreti Ömer Radıyallâhu Anh, Zeynep Vâlidemiz’in evine geldi, kapısının önünde durdu ve içeriye selâm verdikten sonra:
“Daha önce gönderdiğim dirhemleri dağıttığınızı duydum. Bin dirhem daha gönderiyorum ki, onu ihtiyaçlarınız için elinizde tutasınız” dedi.
Daha sonra Hazreti Ömer Radıyallâhu Anh, Zeynep Vâlidemiz’e bin dirhem daha gönderdi. Fakat Zeynep binti Cahş Radıyallâhu Anha , daha önce yaptığını aynen tekrar etti ve elindekinin hepsini muhtaç, kimsesiz, garip, yetim ve hastalara dağıttı.
Sahabi hanımları her konuda olduğu gibi kendileri ihtiyaç sahibi olmalarına rağmen cömertlik yapmada da bize örnek olmuşlardır. Ne mutlu sahabi hanımlarını örnek alarak infakta cömert davrananlara, vermekten korkmayanlara!
