Ya Rab!
Divanına el açtım, bîçareyim.
Rahmetine muhtacım, günahkârım,
Sen’de yalnızım, Sen’in varlığında varlığım.
Sen’de âcizim, Sana tutkunum; kalbimin ritimlerinde adın.
Can sunduğun yerden yükselir Sana dualarım.
Kurbanınım!
Sen’de son bulur ahım, efkârım.
Yüreğime son buldur rahmetinle; kasvetten dertlerden biçareyim.
Alsan da canımı, huzurunda bulsam ferâhım,
Yüreğimi saran aşkının deryasında bir münzevî şaşkınım.
Adını kudretiyle andığım; affet!
Masumiyete muhtacım.
Cananım!
Ruhuma bir nefes aşkını celbet, söndür yangınımı,
Sensiz perişanım!
Kavgadayım!
Nefsinin ihtiras yüklü emellerine boyun eğenlere kahrım.
Bir azade yol göster, bunca hezeyana kifayetsiz kaldım.
Adını hâkim kılmak tek derdim, dinini davam bildim,
Gayrı dertlerime pişmanım…
Sen’indir hayatım; al canımı yoluna fedayım.
Hayranınım!
Arkamda tüm güzeller, gerçek güzele vardım.
Tüm acizliğimle kapındayım.
Sözün nihayet bulduğu makamda, işte budur Sana olan yakarışım.
