“Büyük bir alandayım -burası kesimhane olarak kullanılmakta- ve Muhterem Hocamız’ı kurbanını keser halde görüyorum.
O alanda bir koyun postunun üzerinde arkası dönük olarak yatan biri ve yanında da cemaatten bir abi var. (Arkası dönük olarak yatan zâtın Peygamberimiz olduğuna kanaat ediyorum.) O esnada Hocamız elindeki tabakta bulunan kurban etinden yapılmış et kavurmasını ikram etmek için Efendimiz’in yanına yaklaştı ve: ‘Ey Allah’ın Rasulü! Buyrun!” diyerek tabağı uzattı. Bunun üzerine Efendimiz döndü ve yanındaki kişiye: ‘Bugün bayram mı?’ diye sordu. Yanındaki abi; ‘Evet Ya Rasulallah, bugün bayram’ cevabını verdi. Efendimiz bu soruyu tam olarak 3 kez tekrar etti. Bunun akabinde Efendimiz, ayağa kalktı, Hocamız’la birlikte yüksek bir yere çıktılar ve oradan bütün ümmetin halini yansıtan kareler izlemeye başladılar. Peygamberimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem gördüğü manzaralar karşısında o kadar çok üzüldü ki; mübarek elini kaldırarak Hocamız’a döndü ve: ‘Fe eyne tezhebûn’ ‘Nereye bu gidiş?’ dedi.
Bunun üzerine Muhterem Hocamız, dizleri üzerine çökerek secdeye vardı ve ağlamaya başladı. Hocamız’ın bu hali bir müddet devam etti. Sonra Efendimiz secdede olan Hocamız’ı bileğinden tutup kaldırdı ve tekrar rüyanın ilk görüldüğü yer olan kesimhaneye götürdü.
Kesimhanede herkes çalışıyor; kimi derileri taşıyor kimi tuzlama işi yapıyordu. Efendimiz, çalışan bu topluluğa yardım etmek istiyor ancak Hocamız’ın gönlü Allah Rasulü’nün iş yapmasına, yorulmasına razı olmadığı için bir şey yapmasını istemiyordu. Efendimiz yardım etmek istediğini ifade edince Hocamız, Rasulullah ağır olan deri taşıma işini yapmasın diye kurban derilerini bizzat kendisi omuzlarında taşıyor, ayakta duran Efendimiz’in önüne seriyordu.
Allah Rasulü ise önüne serilen derileri teker teker tuzluyordu.
Bu rüyayı gördüğümde çok heyecanlanmış ve duygulanmıştım. Çünkü rüyayı gördüğüm gün Kurban Bayramı idi ve Hocamız başta olmak üzere tüm cemaat kardeşlerimizle birlikte kurbanımızı kurban etmek için çabalıyorduk. Böyle bir koşuşturmada gördüğüm bu rüyayı, çalışmalarımızda Efendimizin mübarek elinin değmesi hasebiyle ayrı bir bolluk ve bereketin olacağına, Allah ve Rasulü’nün yapılan bu fedakar çalışmalardan razı olduğuna yordum. Rabbim bizi yolundan, Hocamız’dan ve cemaat kerdeşlerimizden ayırmasın. Yolunun şerefli hizmetkârlarından eylesin…”(Âmin)
Zahide ARPAÇ
